Nuevo artículo en veredes.
En 1998 Peter Zumthor concluíu a construción da pequena capela de Sogn Benedetg. O Edificio viña substituír a igrexa barroca, construída no pobo suízo de Sumvitg que fora destruída por unha avalancha de neve. A igrexa orixinal sabía do risco ao que se expoñía polo que un dos seus contrafuertes especializouse en forma de proa para contrarrestar a forza da caída da neve. Un aparcadoiro de nova construción serviu de tobogán artificial á neve acumulada e todo foi inútil.
A nova capela adopta unha forma que lembra o vértice apuntado da orixinal. Zumthor constrúe a forma a partir dunha lemniskata e válese por tanto da función matemática para resolver a xeometría da planta e a contundente volumetría. O volume preséntase na ladeira cun revestimento continuo no que a porta aparece como un elemento engadido, tanto ao exterior, como desde o interior onde dous alicerces cortan o limiar de acceso antepoñendo a estática estrutural ao detalle particular do acceso.
Pero ademais Peter Zumthor conta cun poderoso aliado para construír o edificio, o tempo. O revestimento de pequenas tiras de alerce non ten ningún tratamento, polo que está exposto con crueza ao clima das montañas suízas. A oxidación natural da madeira e o paso do tempo foron tiñendo de marróns oxidados e de cores prateadas toda a superficie pero de maneira irregular.
A oxidación depende dos raios ultravioletas, dos ventos dominantes e da zona máis exposta á choiva polo que o tempo, lento pero imparable construtor, foi esculpiendo unha variedade de tons que enriquecen a superficie do edificio, en función da orientación. Se o norte está máis exposto ao vento e a choiva, o sur estao á erosión que provoca sobre a madeira o sol.
Así o envellecemento foi creando unha pátina na envolvente que realza a forma da capela, o seu lado curvo queda matizado pola gradación de ton que adquiren alí as tejuelas de alerce matizando cada generatriz da curva.
No lado oposto, sobre a aresta atópanse de forma radical as dúas orientacións opostas deixando alí no contraste entre as pezas máis e menos deterioradas o tempo transcorrido e poñendo de manifesto que o tempo é quizais o mellor dos construtores.
Íñigo García Odiaga. Arquitecto
San Sebastián. Maio 2016